Zaterdagochtend. Ik zit voor mijn computerscherm, met 41 openstaande Excel-sheets voor mijn neus. Buiten is het eindelijk lente, voor het eerst in maanden is het lekker weer. Is dit nu het nieuwe werken? Er komt een mailtje binnen. Eén van de interne medewerkers met wie ik bij dit project samenwerk kijkt op deze mooie ochtend blijkbaar ook nog even naar de stukken.

Twee weken geleden heb ik mijn opdrachtgever een te optimistische planning doorgegeven. Veel mensen (41 dus!) moeten in een betrekkelijk kort tijdsbestek informatie aanleveren en nu blijkt dat ze in enkele gevallen nadere instructie nodig hebben. Degenen die deze week niet aanwezig zijn, hebben weliswaar overgedragen (deze organisatie is een wonderlijk toonbeeld van welwillende coöperatie), maar hun vervangers begrijpen soms ook niet precies wat hen te doen staat. Ik kan daardoor eigenlijk niet helemaal vertrouwen op de juistheid van de aangeleverde gegevens. Samen met de eerder aangehaalde collega vanuit de organisatie kijk ik alles na.

Organisatieadvies is 1% inspiratie en 99% transpiratie, om Thomas Edison te parafraseren. Het hebben van ideeën over hoe het anders moet is één ding, maar die ideeën uitvoeren is andere koek. Bij veel veranderingen is implementatie namelijk de bottleneck. Veel adviseurs houden niet zo van dit complexe onderdeel van het vak. Dit is tevens de reden dat veel professionals organisatieadviseurs zien als meeuwen: ze komen aangevlogen, maken een hoop kabaal, schijten de zaak onder en vertrekken weer.

Maar vrijblijvend ideeën spuien is niet meer van deze tijd. Van organisatieadviseurs wordt betrokkenheid en verantwoordelijkheid verwacht. De waarde van de adviseur zit hem niet alleen in het bedenken (en aanreiken) van oplossingen, maar ook in het faciliteren van de implementatie.

Kunnen organisaties uitvoering niet beter zelf doen? Managers blijven natuurlijk zelf verantwoordelijk, maar een buitenstaander kan soms dingen gedaan krijgen die intern op teveel weerstand stuiten. Goede adviseurs zijn verbinders, die losse eindjes aan elkaar weten te knopen. Zij zijn niet alleen in staat om een puzzel slim te doorgronden, maar helpen ook de puzzel daadwerkelijk te leggen zodat iedereen het totaalplaatje kan zien. Dat vraagt van adviseurs betrokkenheid én de bereidheid om samen met interne collega’s met “de voeten in de modder te gaan staan”. Of, zoals in mijn geval, zélf Excelsheets te harmoniseren en te controleren.

Inmiddels is het zaterdagmiddag. Jammer van het mooie weer is het wel. Maar gelukkig ben ik niet alleen.

Fotografie: Gerard Schoone, PS van de week, 25 maart, meeuwen in de stad